Śliwki to owoce pestkowe rosnące na drzewach. Mają cienką, gładką skórkę i soczyste wnętrze. Śliwki są słodkie, a jednocześnie cierpkie i pełne fioletowego barwnika – antocyjanów – związków roślinnych, które oferują wiele korzyści zdrowotnych. Pojedyncza śliwka ma tylko około 30 kalorii i jest pełna błonnika, witamin i minerałów, więc stanowi świetną przekąskę. Śliwki mogą być pożywnym i pysznym dodatkiem do Twojego tygodniowego planu posiłków.
Śliwki – wartości odżywcze
Jedna średniej wielkości śliwka o średnicy ok. 2 1/8″ (66g) dostarcza 30 kalorii, 0,5g białka, 7,5g węglowodanów i 0,2g tłuszczu. Śliwki są dobrym źródłem witaminy C, witaminy A i błonnika.
- Kalorie: 30 kcal
- Tłuszcz: 0.2g
- Sód: 0mg
- Węglowodany: 7.5g
- Błonnik: 0.9g
- Cukry: 6.6g
- Białko: 0.5g
- Witamina C: 6.27mg
- Witamina A: 11.2mcg
Jedna średnia śliwka zawiera prawie 8 gramów węglowodanów. W każdej śliwce znajduje się 6,6 grama naturalnie występującego cukru i prawie 1 gram błonnika.
Sprawdź też: Przyswajalność potasu. Jak i kiedy przyjmować potas?
Współczynnik glikemiczny jednej śliwki szacuje się na około 2, co czyni ją pokarmem o niskim poziomie glikemii. Współczynnik glikemiczny bierze pod uwagę wielkość porcji podczas szacowania wpływu pożywienia na poziom cukru we krwi.
Śliwki – właściwości zdrowotne
Jedzenie śliwek zmniejsza uszkodzenia komórek
Witamina C zawarta w śliwkach odpowiada za naprawę komórek, wspiera układ odpornościowy i spowalnia proces starzenia. Śliwki zawierają również fitoskładniki, zwłaszcza fenole, które mają działanie przeciwutleniające. Przeciwutleniacze mogą pomóc w zapobieganiu uszkodzeniom komórek, które mogą prowadzić do raka, chorób układu krążenia, neurodegeneracji i starzenia się.
Jedzenie śliwek pomaga zadbać o serce
Śliwki zawierają rozpuszczalny błonnik, który jest znany z właściwości kardioprotekcyjnych i pomaga w obniżaniu poziomu złego cholesterolu. Ograniczone badania nad tym owocem wykazały, że spożywanie śliwek wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem zachorowania na choroby układu krążenia.
Śliwki przeciwdziałają osteoporozie
Spożywanie suszonych śliwek wykazuje działanie anaboliczne i antyresorpcyjne, co może pomóc w utrzymaniu zdrowych kości. Polifenole, wraz z zawartym w suszonych śliwkach potasem, mogą sprzyjać tworzeniu się kości, poprawiać ich gęstość, a także zapobiegać ich utracie. Badanie opublikowane w Journal of Nutrition wykazało, że regularne spożywanie suszonych śliwek może pomóc przywrócić gęstość kości utraconą w wyniku starzenia się.
Śliwki wspomagają trawienie
Mogą one być dobrym źródłem błonnika pokarmowego, który może pomóc w regulacji układu pokarmowego. Według badań opublikowanych w Alimentary Pharmacology and Therapeutics Journal, suszone śliwki mogą być bardziej skuteczne w leczeniu zaburzeń żołądkowo-jelitowych, takich jak zaparcia w porównaniu z innymi środkami, takimi jak łuska psyllium.
Zwiększona odporność
Śliwki mogą być korzystne dla wzmocnienia obrony immunologicznej organizmu ze względu na obecność wysokiej zawartości witaminy C. Witamina ta może promować odporność organizmu na infekcje i stany zapalne. Badania wykazały, że śliwki orientalne mają składniki immunostymulujące, które mogą pobudzać produkcję tlenku azotu w organizmie, mogą hamować przerzuty komórek nowotworowych, a także mogą być cenne w zapobieganiu różnym chorobom.
Bibliografia:
Lever E, Cole J, Scott SM, Emery PW, Whelan K. Systematic review: the effect of prunes on gastrointestinal function. Aliment Pharmacol Ther. 2014;40(7):750-758. doi:10.1111/apt.12913
Plum, raw. FoodData Central. U.S. Department of Agriculture. Published April 1, 2019.
Carr AC, Maggini S. Vitamin C and immune function. Nutrients. 2017;9(11):1211. doi:10.3390/nu9111211
Igwe EO, Charlton KE. A systematic review on the health effects of plums (Prunus domestica and Prunus salicina). Phytother Res. 2016;30(5):701-731. doi:10.1002/ptr.5581
Huang D. Dietary antioxidants and health promotion. Antioxidants (Basel). 2018;7(1):9. doi:10.3390/antiox7010009
Ahmed T, Sadia H, Batool S, Janjua A, Shuja F. Use of prunes as a control of hypertension. J Ayub Med Coll Abbottabad. 2010;22(1):28–31
Przeczytaj też:
