Osoby starsze są szczególnie narażone na niedobory potasu. Dzięki nowoczesnej medycynie populacja osób starszych w krajach rozwiniętych rośnie i do 2050 roku przewiduje się jej podwojenie. Często osoby starsze przyjmują leki moczopędne w celu obniżenia ciśnienia krwi. Niestety niektóre z tych preparatów mogą powodować zwiększone wydalenie potasu, co może prowadzić do deficytów tego makroelementu.
Procesy zachodzące podczas starzenia się organizmu
U osób w podeszłym wieku ryzyko niedoborów potasu zwiększa się nie tylko ze względu na obniżoną funkcjonalność nerek. Brak sprawnej regeneracji tkanek i narządów sprawiają, że najszybciej ulegają uszkodzeniu narządy najintensywniej funkcjonujące. Po czterdziestym roku życia następuje stwardnienie kłębuszków nerkowych i idące za tym obniżenie poziomu przesączu kłębuszkowego oraz intensywności filtracji osocza.
Sprawdź też: Melony: składniki odżywcze i właściwości zdrowotne
Zmiany te mogą prowadzić do problemów z wydalaniem odpowiednio stężonego moczu. W normalnych warunkach nawet starzejące się nerki są w stanie utrzymać właściwy poziom elektrolitów we krwi, jednak stan ten może ulec znacznemu pogorszeniu poprzez stosowanie niektórych leków, infekcje i inne choroby.
Wraz z wiekiem część masy mięśni szkieletowych zostaje zastąpiona tłuszczem, co zmniejsza ogólną ilość wody w organizmie. Ponadto objętość komórek również ulega zmniejszeniu. Wpływa to na rozregulowanie gospodarki elektrolitowej, a badania wykazują związek między występowaniem objawów demencji a poziomem określonych jonów występujących w komórce nerwowej i jej otoczeniu.
Ostatecznie, jednym ze zdrowotnych skutków zaburzeń równowagi o różnym podłożu jest hipokalemia – niedobory potasu we krwi. Badania wykazały, że gospodarka elektrolitowa jest niezwykle wrażliwa nie tylko na wahania wynikające ze zmian ilości dostarczanych i usuwanych jonów, ale także zaburzenia hormonalne.
Suplementacja i leczenie niedoboru potasu u osób starszych
Leczenie niedoboru potasu u osób starszych przede wszystkim sprowadza się do uzupełnienia potasu przy pomocy preparatu doustnego lub – w przypadku nagłych i ostrych spadków jego stężenia – stosując kroplówki. Większość przypadków łagodnej (a nawet przewlekłej) hipokalemii można skorygować standardowymi preparatami lub ścisłą dietą. W przypadku konieczności leczenia ciężkiej hipokalemii lub braku możliwości podawania preparatów doustnych stosuje się wlewy dożylne odpowiednich roztworów soli. Aby zapobiec potencjalnym uszkodzeniom mięśnia sercowego – na skutek nagłych skoków stężenia potasu – roztwory potasu podaje się w postaci rozcieńczonej. Warunki szpitalne w takim przypadku umożliwiają częste badanie stężenia potasu i dostosowanie tempa podawania roztworu do stanu elektrolitycznego krwi pacjenta.
Bibliografia
Kardalas, E., Paschou, S., Anagnostis, P., Muscogiuri, G., Siasos, G., & Vryonidou, A. Hypokalemia: a clinical update, Endocrine Connections. 2018 Apr; 7(4): 135–146.
Przeczytaj też:
